عسل طبیعی کوهستان و تاریخچه عسل
بدون شک در ابتدا عسل باعث شده است که توجه انسان به سمت زنبور عسل جلب شود . قدیمی ترین اثر تاریخی که به برداشت عسل توسط انسان تعبیر شده است مربوط به هفت هزار سال قبل از میلاد است که در اسپانیا مشاهده گردیده است . این اثر شامل قیافه حک شده یک انسان بر سنگ است که نردبانی را برای رسیدن به محلی کلنی به کاربرده و ظرفی برای قراردادن شان های پر از عسل به کمر دارد . در حالی که زنبورداران عسل کارگر در اطراف سر او به پرواز در آمده اند . یک اثر نقاشی که از روزگاری بعد از مورد بالا حکایت دارد ، از آفریقا بدست آمده و نشان می دهد که فردی همان عمل را انجام می دهد ، با این تفاوت که او برای دور کردن زنبورداران از دود استفاده می کند . عسل در روغن مالی زخم های چرکین یا ریشه دار ودر درمان انها کمک می کند. با مرهم گذاری تاریکی دید را می زداید وبهترین درمان اختلالات دهان است. در زیاد شدن ادرار موثر است .دردهای معده وسرفه را ارامش می بخشد. دردهای دستگاه تنفس و هر درد مفصلی را تسکین میدهد. عسل به علت داشتن قند فراوان سرکه نمی شود. شراب نمی گردد وبه علت طعم شیرین خود خاطر خواه زیادی دارد. نا شازگاری غذا را از بین برده وغذاهای ناگوار را گوارا می سازد. به علت داشتن گلوکز وفروکتوز هضم وسریع الجذب بوده و هر دارویی که همراه ان خورده شود به سرعت اثر نیکنوش خود را خواهد بخشید. زیرا بلافاصله وارد خون شده ودر درمان کم خونی .امراض هاضمه وضعف اعصاب مورد استفاده قرار می گیرد. ارسطو فیلسوف بزرگ یونانی در کتابش موسوم به(افتاب باستانی پرورش زنبور عسل)عقیده داردعسل دارای خواص ویزه ای است که اثر استثنایی روی تن ادمی دارد وهمچنین دموکریت فیلسوف مشهور یونانی که بیش از صد سال عمر کرد با غذا عسل می خورد. وقتی از او سوال شد چگونه می توان سلامتی را حفظ کرد در پاسخ گفت:عسل بخورید وبدن را با روغن ماساژ دهید. جالینوس حکیم معتقد بود که عسل در درمان بعضی از بیماری ها اعجاز می کند او برای درمان مسمومیت ها امراض معده. سرطان. جوف دهان از عسل استفاده می نمود. فیثاغورس و پیروان او که گیاهخوار بودند عسل را جز طعام روزانه خود قرار داده بودند. بقراط 107 سال عمر کرد.او 2500سال پیش می زیست و پیوسته عسل میخورد ودر درمان اکثر بیماری ها مخصوصا زخم ها عسل تجویز می نمود. ابو علی سینا دانشمند بزرگ ایرانی وبزرگ ترین شخصیت پزشکی ان زمان در کتاب قانون پزشکی خود دهها نسخه بر پایه موم وعسل به کار برده است وخواص شفا بخش عسل رادر درمان انواع بیماریها یاد اور شده است. او می نویسد عسل در هنگام زیاد شدن بلغم اندرون را تقویت. نیرو را زیاد. اشتها را باز میکند. به عقیده وی عسل غذایی است که بدن را سالم وتقویت می کند.حافظه را نیرو می بخشد وگذشته را در خاطر زنده می کند .اندیشه را پاک وزبان را می گشاید. تاریخچه بقراط حکیم می فرماید:باید کاری کنی که غذای تو تنها داروی تو باشد وداروی تو تنها غذای مخصوص تو گردد. عسل قبل ازاینکه یک غذای مفید باشد یک اکسیر پر ارزشی است که سالهای سال به عنوان دارو ودرمان مورد استفاده قرار گرفته است وحاوی حدود 80 درصد ماده ی مفید برای انسان است. در دنیا هیچ غذایی به اندازه عسل سرشار از مواد غذایی نبوده وبه اندازه ان نیروی کهربایی وتشعشعات رادیو اکتیو ندارد. تمام مایحتاج بدن را به طور طبیعی داشته وقندش برای هر سنی مناسب می باشد وسرشار از قیمتی ترین مواد حیاتی است که بنا به گفته دانشمندان روسی تاثیر بسزایی در رشد وحیات انسانی داشته ومعتقدند که عسل برای رشد تمام اعضای بدن مفید است.اکثر عناصر جزیی ومواد معدنی وویتامینها را داراست.عناصر جزیی و مواد معدنی و ویتامینهایی که در گل پرورش یافته ودر دامان خورشید تربیت شده اند. مواد زنده ی که عسل همراه خود به بدن انسان می برد سبب شده است که این ماده ی غذایی رجحان زیادی به سایر مواد قندی پیدا نمایید.
باستان شناسها حکایت می کنند که قبایل بدوی با جمع آوری عسل آشنا بوده اند . عده ای در برداشت عسل از وسایل دود کننده استفاده می کرده اند و عده ای برای داشتن عسل از لانه هایی که در صخره های تیز و مرتفع سنگی و در دره های عمیق قرار گرفته اند جان خود را به خطر انداخته اند . در بعضی از قبایل افرادی به طور منظم تنه تو خالی درختان را بررسی و برای برداشت عسل علامت گذاری می کردند . به نظر می رسد که این نشانه گذاری بیانگر این مطلب بوده است که این درختان مالکیت عام نداشته و همه نمی توانستند از آن استفاده کنند .
عسل در زندگی روحانی ، اجتماعی و اقتصادی مصریان باستان نقش مهمی بازی می کرده است . از حکاکیهای بجا مانده در پرستشگاه ها و دخمه های مردگان چنین بر می آید که عسل در آن روزگار اهمیت ملی زیاد داشته است ، در پاپیروس ها به اهمیت دارویی عسل اشاره شده است و در بیشتر داروها مقداری شیر و عسل به کار می رفته است ، مصریان قدیم از نوعی کوشاب که از جو ، عسل و گندم تهیه می شده است به مقدار زیاد استفاده می کردند ، زیرا الکل در دسترس آنها نبود . کتاب مذهبی یهودیان از سرزمین موعود چنین یاد می کند که در آن نهرهایی از عسل و شیر جاری است . در کتاب انجیل مسیحیان از عسل به عنوان مظهر فراوانی و نعمت یاد شده و در طومار بحرالمیت نیز از عسل نام برده شده ولی از زنبور داری اثری نیست .
در یونان باستان نیز عسل یکی از هدایای گرانبهای طبیعت انگاشته می شد . یونانیان تصور می کردند که خدایان چون خوراک بهشتی می خورند فناناپذیر و ابدی گشته اند . آنها تصور می کردند عسل یکی از اجزای مهم این خوراک بهشتی است .
تاریخچه عسل
تاریخچه(خواص درمانی عسل)
تبادل
لینک هوشمند
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
خبرنامه وبلاگ:
